ارتباط ابعاد کیفیت زندگی با خودکارآمدی و برخی عوامل مرتبط در بیماران دیابتی نوع ۲

زمینه و هدف: با توجه به تاثیر گسترده بیماری دیابت بر جنبه های مختلف زندگی بیماران دیابتی و از طرف دیگر نقش مهم خودکارآمدی در رفتارهای خود مراقبتی این بیماران، مطالعه حاضر به منظور تعیین ارتباط ابعاد کیفیت زندگی با خودکارآمدی و برخی عوامل مرتبط در بیماران دیابتی نوع 2 صورت پذیرفت.  روش بررسی: این مطالعه مقطعی- همبستگی در سال 1392 و با استفاده از نمونه گیری در دسترس بر روی 156 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 در شهرستان شاهرود انجام شد. اطلاعات لازم با استفاده از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه کیفیت زندگی مختص بیماران دیابتی و پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی جمع آوری و سپس ارتباط ابعاد کیفیت زندگی با خودکارآمدی و برخی از عوامل مرتبط تعیین شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون آماری ضریب همبستگی پیرسون صورت گرفت. سطح معنی داری در این مطالعه 05/0 در نظر گرفته شد.  یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد سطح کیفیت زندگی بیماران متوسط بود و بعد جسمی کمترین نمره را داشت. تفاوت معنی دار و ارتباط خطی مستقیم بین خودکارآمدی و تمامی ابعاد کیفیت زندگی مشاهده شد، به طوری که بیماران با خودکارآمدی بالاتر، کیفیت زندگی مطلوب تری داشتند. همچنین بین کیفیت زندگی با سن، مدت ابتلا و شاخص توده بدنی نیز ارتباط معنی دار و خطی وجود داشت.  نتیجه گیری: بر طیق نتایج مطالعه، افزایش خودکارآمدی با بهبود ابعاد مختلف کیفیت زندگی مرتبط است. لذا به نظر می رسد با تدوین برنامه های بهبود و تقویت خودکارآمدی و تعدیل برخی از عوامل، بتوان به سطح بالاتری از کیفیت زندگی در این بیماران دست یافت.